درباره کتاب «دوِ امدادی تک‌نفره» نوشته شمس لنگرودی
مشکل اصلی از آن‌جا ناشی می‌شود که نویسنده، برخی خاطره‌های مهیج کودکی و نوجوانی زندگی در زادگاهش را نیمه‌کاره رها و فقط در حد اشاره‌ای کلی به آن اکتفا می‌کند. بیش‌تر قصه‌هایی که لنگرودی از زندگی خود و اطرافیانش می‌گوید، تَه ندارند و بی‌فرجام رها شده‌اند.
