به گزارش خبرنگار موسیقی صبا، فرهنگسرای ارسباران روز گذشته ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ شاهد رونمایی از آخرین آلبوم کیوان ساکت با صدای رحیم عدنانی با عنوان «دینِشت» بود؛ آلبومی که با ۶ قطعه بختیاری و ۴ قطعه ساز و آواز با نام‌های «دندال»، «تکنوازی سه تار»، «مه چارده»، آواز «شوق خدا»، «هلهله کوسه»، آواز «سول سکندر»، «تیر مرزنگ»، «تکنوازی تار»، «یارم ای گلی»، آواز «عشق خدا» و «مه ری» به مخاطبان موسیقی دستگاهی و نواحی حدود سه ماه پیش عرضه شد.

آلبوم «دینِشت» ۲۴ اسفند ۱۴۰۰ به‌صورت مجازی منتشر شده بود و روز گذشته با حضور جمعی از اهالی موسیقی نواحی رونمایی و برخی از فطعه‌های آن اجرا شد.

حال و هوای موسیقایی این آلبوم به فرهنگ بختیاری ارتباط دارد ولی تلاش شده است که به اصالت فرهنگ بختیاری آسیبی نزند.

نوازندگانی چون محمد دلنوازی عود، یحیی علوی سنتور، سالار زمانیان تار و تارباس، کیارش ساکت تار و تار باس، علی فربودنیا نی، اشکان مرادی کمانچه، سیاوش ساکت تمبک، امیر حسین عدنانی کرال، فاطمه عدنانی کرال، بهار صادقی کرال، کامبیز جهانبخش کرال، بهار صادقی همخوان در این آلبوم در کنار کیوان ساکت و رحیم عدنانی حضور داشته اند و زینب ممبینی، علی بداغی، قاسم سلیمانی و آرمان راکیان اشعار آلبوم «دینِشت» را سروده‌اند.

کیوان ساکت آهنگساز و سرپرست آلبوم «دینِشت» در گفتگو با خبرنگار صبا با بیان اینکه معنی نام آلبوم به معنای اسپندی است که روی آتش می‌ریزند، درباره آلبوم جدید خود توضیح داد: همیشه به فعالیت موسیقایی در حوزه موسیقی مقامی و نواحی علاقه داشته و دارم به همین دلیل قبل از شیوع کرونا برای تولید آلبوم «دینِشت» همراه با رحیم عدنانی اقدام به ضبط سازها و آهنگسازی قطعه‌ها کردیم ولی این بیماری روند تولید این آلبوم را به تاخیر انداخت.

وی ادامه داد: آلبوم بالاخره با ضبط آواز رحیم عدنانی در چهارمحال بختیاری آماده پخش شد و امیدوارم که این آلبوم موسیقی مورد توجه مخاطبان این سبک از موسیقی قرار بگیرد.

سلیقه موسیقایی مردم به اصل خود بازمی‌گردد

نوازنده پیشکسوت تار و سه تار درباره تغییر نسل و سلیقه موسیقایی مردم ایران و با اشاره به اینکه در این شرایط هم تعدادی از جوان‌ها و نوجوان‌ها مخاطب موسیقی‌ اصیل ایرانی هستند، عنوان کرد: بخشی از تغییر سلیقه موسیقایی مردم به شبکه‌های ارتباط جمعی و رسانه‌ها مانند سازمان صداوسیما بستگی دارد. من معتقدم که «هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/ باز جوید روزگار وصل خویش» یعنی وقتی خیلی از اصل موسیقایی خود دور می‌شوند، دچار بی‌هویتی می‌شوند و ناگزیر روزی به اصل و ریشه‌های موسیقایی خود که محل بحث امروز ماست بازمی‌گردند و مطمئن هستم که نه به سرعت ولی به تدریج سلیقه موسیقایی مردم به اصل و ریشه موسیقایی خود برمی‌گردد.

ساکت در پاسخ به این پرسش که برنامه‌های استعدادیابی در حوزه موسیقی مانند برنامه «عصر جدید» در تلویزیون و برنامه‌های «آوای جادویی» و «بندبازی» در پلتفرم‌ها تا چه حد می‌توانند در کشف استعدادهای موسیقایی تاثیرگذار باشند، عنوان کرد: قبل از پاسخ به این پرسش باید عنوان کنم که استعدادیابی در عموم این برنامه‌ها تنها به استعدادیابی در حوزه آواز و خوانندگی پرداخته‌اند، در حالی که نباید از این نکته غافل شد که اگر آهنگساز و نوازنده چیره دستی درکنار یک خواننده نباشد، هیچ صدا و آوازی ولو بهترین آوای معاصر هم داشته باشد، نمی‌تواند اثر درخوری را ارائه دهد.

وی با بیان اینکه باید به استعدادهای موسیقایی جوانان در حوزه‌‌های مختلف توجه کنیم، ادامه داد: در همین شرایط که به آهنگسازها و نوازنده کمتر از خواننده‌ها توجه می‌شود، جشنواره‌ای به نام جشنواره تار و سه‌ تار که به تازگی اختتامیه نهمین دوره آن هم برگزار شد، داشتیم که استعدادهای خوبی را توانستیم کشف کنیم و قرار است در دوره‌های پیش‌رو بخش آهنگسازی و نوازندگی دیگر سازها را به دو بخش اصلی جشنواره اضافه کنیم.

دبیر نهمین جشنواره تار و سه تار درباره وضعیت خوانندگان حال حاضر موسیقی پاپ و موسیقی دستگاهی و ایرانی عنوان کرد: متاسفانه آنچه که امروز در حوزه موسیقی شاهد هستیم، این است که تعداد خواننده‌های خوب خیلی خیلی کم است. ما در گذشته خواننده‌ها و استادانی مانند غلامحسین بنان، ایرج خواجه‌امیری، محمدرضا شجریان، محمود خوانساری، نادر گلچین، اکبر گلپایگانی و… داشته‌ایم که هیچ کدام از آن‌ها با وجود اینکه در دایره موسیقی دستگاهی و ایرانی فعالیت می‌کردند، صدایی مشابه دیگر نداشت و هر کدام سبک و سیاق ویژه خود را در خوانندگی و آواز ارائه می‌داد.

متاسفانه با فقر آوازی در موسیقی مواجه هستیم

وی افزود: متاسفانه بعد از انقلاب بیشتر خواننده‌ها سعی داشتند ادامه دهنده راه خواننده‌های قبل از خود باشند و برای خود شخصیت جداگانه موسیقایی قائل نمی‌شدند و این نکته باعث شده که با از دست دادن بزرگان آواز در طول زمان، در حال حاضر با یک فقر آوازی و خوانندگی مواجه باشیم. حتی شاهد این هستیم که خواننده‌های پاپ از خواننده‌های پاپ پیش از انقلاب تقلید می‌کنند.

ساکت با تاکید بر فقر آوازی در سبک‌های مختلف موسیقی در ایران بیان کرد: جوانان در ارائه استعداد خود حوزه موسیقی باید سعی کنند که صدای خاص خود را داشته باشند و کمتر از گذشتگان تقلید کنند و بیشتر از تجربه‌های استادان پیش از خود بهره ببرند. به عنوان مثال یکی از خواننده‌هایی که از کسی تقلید نمی‌کرد و از تجربه‌های بیشتر خواننده‌های پیش از خود استفاده کرده‌ بود زنده‌یاد ایرج بسطامی شاگرد استاد محمدرضا شجریان بود که شوربختانه دست طبیعت او را زود از ما و هنر موسیقی ایران گرفت.

آهنگساز آلبوم «دینشت» با اشاره به استعدادهایی که در جشنواره‌های موسیقایی کشف کرده‌ است و هم اکنون در گروه نوازندگی خود از حضور آن‌ها استفاده می‌کند، توضیح داد: نوازنده دف، سنتور سرنا و کمانچه گروه نوازندگی من افرادی هستند که در جشنواره‌های مختلف مورد توجه من قرار گرفتند و در حال حاضر در گروه نوازندگی من هنرنمایی می‌کند. خواننده‌های بسیاری هم دیده‌ام که سعی کردم آن‌ها در راه تربیت صدای خود هدایت کنم.

زنده‌یاد محمدپرست دلی به پهنای خراسان داشت

ساکت در ادامه با ابراز تاسف به دلیل از دست دادن استاد عثمان محمدپرست، درباره این هنرمند پیشکسوت موسیقی مقامی گفت: شادروان عثمان محمدپرست را به عنوان نوازنده دوتار می‌شناسند، اما این هنرمند دلی داشت به پهنای خراسان و در نیکوکاری، مدرسه سازی و کار خیر شهره و سرآمد بود. او مدارس متعددی در نقاط محروم ایران دایر کرد و برای اینکه هموطن‌های خوافی خود در رفت‌وآمد راحت باشند، خط اتوبوسی را راه اندازی کرده بود که همه این‌ها گوشه‌ای از فعالیت‌های خیرخواهانه او بود.

وی در پایان درباره نحوه آشنایی با زنده‌یاد عثمان محمدپرست عنوان کرد: آشنایی من با عثمان به حدود چهل سال پیش برمی‌گردد که در سفر به خواف چند روزی در باغ او مهمان بودم و از آن روزها خاطره‌های بسیار خوبی دارم و از آن زمان به بعد دوستی نزدیکی بین من و او شکل گرفت. من فقدان این هنرمند و نیکوکار بزرگ را به خانواده او و مردم هنردوست ایران تسلیت می‌گویم.

محمد کفیلی

انتهای پیام/