به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، محمدرضا لطفی کارگردان سینما و منتقد در یادداشتی به مساله حذف پروانه ساخت در سینمای ایران پرداخته است.

متن یادداشت وی که در اختیار صبا قرار گرفته است بدین شرح است: «بدون حاشیه و مقدمه به اصل مطلب بپردازیم. موضوع حذف پروانه ساخت موضوع تازه ای نیست، در طول این سالها بارها زمزمه آن به گوش رسید و بعدتر هم موضوع منتفی شد. حال مدتی است که صحبت از برداشتن پروانه ساخت در پروسه فیلمسازی به گوش می رسد و قرار است که این موضوع و پیشنهاد به شکلی جدی مطرح گردد.

قبل از هرچیز موضع خودم را روشن کنم؛ از اساس بر این باور هستم که برداشتن هر اهرمی که منجر به کاهش یا حذف سانسور و نگاه سلیقه ای شود به شدت جذاب و دلنشین است. اینکه سینماگران حرفه ای ما بعد از چهل سال دیگر خط قرمزها را می شناسند و بدان پایبند هستند کاملا جمله درستی است اما موضوع بر سر این است که ما امروز بیشتر از یک قانون یا قوانین مشخص، درگیر نگاه سلیقه ای هستیم و در سینمایی زیست می کنیم که هر غیرمتخصصی به خود اجازه دخالت در امور سینمایی می دهد و خود را کارشناس فرهنگی می داند از همین رو برخلاف تصور عده ای از دوستان، برداشتن تنها پروانه ساخت در سیستم فیلمسازی فعلی نه تنها منجر به کاهش یا حذف سانسور و نگاه سلیقه ای نمی شود که باعث ایجاد فساد و تشکل های قدرت و فساد و زد و بند و از بین رفتن همین اندک جسارت آثار سینمایی خواهد شد.

دلیل کاملا واضح و روشن است. امروز فیلمساز برای ساخت یک فیلم دو گلوگاه عمده نظارتی و پروانه ای دارد؛ پروانه ساخت و بعدتر پروانه نمایش. شما در مرحله پروانه ساخت پس از انعقاد قرارداد با تهیه کننده با یک نسخه فیلمنامه مکتوب که هزینه ریالی صرف شده اش پول نهایتا صد برگ کاغذ و پرینت است (بخش ارزش معنوی و قیمت واقعی اثر را در اینجا کاری ندارم) به وزارت ارشاد می روید. در نهایت با تمام رفت و آمدها و اظهارنظرها و اعمال سلیقه های درست و غلط یا پروانه ساخت صادر می شود و یا در این شورا فیلمنامه رد می شود. در صورت رد شدن فیلمنامه ضرر مالی خرج شده صد هزار تومان هم نیست و در صورت تصویب شما به ساخت فیلم خواهید پرداخت. با ساخته شدن فیلم و صرف چند میلیارد در نهایت ماه ها بعد دوباره مجبور به رفتن به وزارت ارشاد هستید برای گرفتن پروانه نمایش و خب قطعا دوستان سینماگر می دانند که در اینجا پشتوانه شما برای اعمال کمتر حذف و اضافات پروانه ساختی است که ماه ها پیش برای آن فیلمنامه صادر شده است و شما به آن استناد می کنید.

بیشتر بخوانید

حذف پروانه ساخت مافیای جدید ایجاد می‌کند/ تحلیل نظام‌نامه جدید تهیه‌کنندگی

۱۰۰ سینماگر به پیش‌نویس نظام تهیه کنندگی اعتراض کردند

پروانه ساخت سرعت تولید را کُند می‌کند/ خط قرمزها را می‌شناسیم

نظام‌نامه تهیه‌کنندگی انحصار ایجاد نمی‌کند/ طرح حاضر به چکش‌کاری نیاز دارد

پروانه ساخت مانع فیلمسازی نیست/ حمایت از پرمخاطب‌ها در نظام‌نامه تهیه‌کنندگی

اکنون بیاییم فکر کنیم که بدون اصلاح در ساختار نظارت بر آثار سینمایی قرار است که با همین شیوه تنها پروانه ساخت از سیکل مراحل اداری حذف گردد. شما بدون پروانه ساخت با صرف حالا چند میلیارد با چند نسخه فیلم برای دریافت پروانه نمایش به وزارت ارشاد می روید. فیلم به مشکل ممیزی و سانسور می خورد، اعمال سلیقه می شود. اول اینکه شما به عنوان فیلمساز یا تهیه کننده اکنون دستتان به هیچ چیزی بند نیست، هیچ جای استنادی ندارید اما چند میلیارد هزینه شده است پس باید هر طور که شده راهی برای نجات فیلم پیدا کنید. سیستم مدیریت دولتی هم طبیعتا هیچ مسئولیت قبلی در قبال شما ندارد پس اینجاست که کانون های فساد و قدرت شکل می گیرند و خط کشی سید و عام شروع خواهد شد. اینکه هر شخص یا تهیه کننده یا کارگردانی که به سیستم قدرت و نظارتی نزدیکتر باشد راحتتر پروانه نمایش را دریافت خواهد کرد و بدین شکل خیلی ها از گردونه بازی به همین راحتی حذف می شوند.

حال تصور کنید دو، سه سالی از این ماجرا گذشته، اکنون فیلمساز یا تهیه کننده و یا حتی نویسنده و هرکدام از ما به هنگام تهیه و ساخت فیلم، خود به خود تبدیل به سانسورچی های قهار و دلسوزی شده ایم که از ترس گلوگاه پروانه نمایش از چند ده کیلومتری حرف هایی که ممکن است برای ما در پروانه نمایش مشکل پیش بیاورد عبور هم نخواهیم کرد و بدین شکل بی دغدغه، ابتذال به راحتی جای خود را به تفکر می دهد.

سخن کوتاه اینکه برخلاف تصور حذف پروانه ساخت نه تنها کمکی به سینمای ایران نمی کند که باعث رشد ابتذال و فساد هم می شود و در کوتاه مدت نتیجه اش حذف سینمای دغدغه مند و اجتماعی خواهد بود. این اتفاق زمانی دلنشین و منجر به رشد و شکوفایی می شود که ما در سیستم کلی نظارت بر آثار سینمایی دست به یک جراحی عظیم و درست بزنیم در غیر این صورت تنها فراری رو به جلو محسوب می شود.»

انتهای پیام/