امروز ۳۱ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۰۳:۴۰
محمدرضا مصباح تهیه‌کننده و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا پیرامون موضوع پرونده «آسیب‌شناسی سینمای ارگانی» اظهارنظر کرد.
او در پاسخ به این پرسش که «مشکل عمده صنعت سینمای ارگانی ما چیست که غالبا خروجی آن با نگاه خوش بینانه فیلم‌های متوسطی هستند که نه نظر منتقدان را جلب می‌کنند، نه مخاطبان را جذب می‌کنند و نه در اکران جهانی یا فستیوال‌ها و رویدادهای فرهنگی حرفی برای گفتن دارند…» اظهار داشت: مصباح اظهار داشت ضعف یک اثر، صرف‌نظر از مستقل یا سفارشی بودن آن به عوامل متعددی مانند نبود تخصص، انتخاب سوژه نامناسب، بهره‌نبردن از تکینیک درست، انتخاب نامتناسب عوامل و… بستگی دارد.
لزوم تعریف مأموریت / رویکرد ارگان نباید رقابت با بخش خصوصی باشدتهیهکننده آثار تحسین‌شده‌ای چون «پوست» و «یدو» در پاسخ به اینکه جدی‌نگرفتن فیلمنامه چقدر در افول کیفی یک فیلم ارگانی اثرگذار است، تاکید کرد: فیلمنامه یکی از مهمترین عوامل در ارتقای کیفی اثر است ولی مابقی موارد هم موثرند و نباید آنها را نادیده گرفت.
مصباح با اشاره به این که در کشورهای صاحب صنعت وقتی به شاخص‌های تجاری، کیفی و سرگرمی اثر هم توجه می‌کنند، بیان کرد: در تمام دنیا سینما مستقل است و سرمایه‌گذار بر اساس برآوردی که نسبت به برگشت سرمایه دارد اقدام به تولید یک پروژه می‌کند و فیلم می‌سازد، گرچه ممکن است سیاست پنهانی با رویکرد خاصی در ساخت برخی از فیلم‌ها وجود داشته باشد ولی مانند ایران وضعیت به‌گونه‌ای نیست که ارگان مستقیما وارد عمل شود و مثلا حمایت کننده‌هایی مانند فارابی، حوزه هنری و… پول بدهند تا فیلمی ساخته شود.
تهیه‌کننده فیلم «درآغوش درخت» در ادامه بیان کرد: اگر قرار باشد نهاد و ارگان حاکمیتی برای تولید فیلم وجود داشته باشد، باید ابتدا یک ماموریتی برای آن تعریف کنیم. صرف آنکه ارگان به‌عنوان رقیب در کنار بخش خصوصی قرار بگیرد و فیلمسازی کند، آسیب‌زاست ولی اگر رویکرد نهاد حاکمتی، حمایتی باشد یعنی به عنوان مثال هدفش کشف استعداد‌های جوان باشد، دیگر توجه به جنبه‌های اقتصادی اهمیت ندارد. مثلا فارابی می‌تواند سالیانه برای معرفی بازیگران و کارگردانان جوان هزینه کند. در این صورت و بر اساس آن ماموریت، می‌توان ارزش‌گذاری کرد که نهادها به تحقق اهداف ماموریت‌های خود دست یافته‌اند یا نه؟
مصباح ادامه داد: ولی اگر ارگان حمایتی مانند بخش خصوصی صرفا به دنبال تولید فیلم پرفروش باشد به نتیجه نخواهد رسید، چون به دلیل محدودیت‌های بخش حاکمیتی، فیلم‌هایی که تولید می‌شوند، قادر نیستند با فیلم‌های بخش خصوصی رقابت کنند.
او در ادامه گفت: یا مثلا گاهی چشم انداز ما پرداختن به یک موضوع و محتوای آرمانی همچون خانواده، کودک و نوجوان و یا دفاع مقدس است، در این صورت دیگر میزان فروش فیلم‌ها ملاک نیست و عملکرد ارگان باید در راستای ماموریت خود سنجیده شود.
تهیه کننده «پیلوت» در پاسخ به اینکه چرا بخش خصوصی داوطلبانه به سراغ مضامین مورد تاکید حاکمیت فرهنگی نمی‌رود؟ اظهار داشت: طبیعتا محدودیت‌ها و نظارت‌های معمول بخش دولتی ممکن است خلاقیت‌ها را کم کند، ضمن اینکه نگرانی بابت بازگشت سرمایه نیز وجود دارد. گرچه در دهه‌های قبل فیلم‌هایی مثل عقاب‌ها [زنده‌یاد ساموئل خاچیکیان] در بخش خصوصی تولید شد که بازگشت سرمایه خوبی نیز داشت ولی باید دید چرا بخش خصوصی بعد از دهه شصت، دیگر رغبت ورود به موضوعات این چنینی را ندارد و البته دستیابی به پاسخ درست این پرسش، نیازمند یک پژوهش جامع است.
وی ادامه داد: مسائل معیشتی مردم، نارضایتی‌های اجتماعی، سخت‌گیری‌های نهادهای حاکمیتی در تولید اثر، هزینه‌های بالای تولید آثار آرمانی و دفاع مقدسی همه اینها دلایل مختلفی برای نبود یک فضای اطمینان‌بخش برای ورود بخش خصوصی به حوزه ساخت فیلم بر مبنای چنین موضوعاتی است.
تهیه‌کننده «سینماشهرقصه» در پاسخ به اینکه مدیریت سینما برای بهبود این امر چه باید بکند؟ گفت: مدیریت سینما ابتدا باید با بررسی های کامل و پژوهش علت ها را شناسایی و سپس برای رفع آن اقدام و برای بهبود شرایط برنامه‌ریزی کند و در نهایت یک چشم‌انداز برای رسیدن به نتیجه مطلوب تبیین کند.
مصباح ادامه داد: می‌شود با یک طرح راهبردی و کاربردی، شورای سیاستگذاری سینمای ایران متشکل از فعالان سینمایی بخش خصوصی را نشکیل داد که به عنوان بازوی مشورتی، به مدیریت سینما کمک کند. همچنان که در گذشته، شکلی از این تشکل وجود داشت.
او تأکید کرد: جای چنین شورایی با ترکیبی از سینماگران جوان و مجرب با دیدگاه‌های مختلف خالی است تا افراد نظرات خود را در این شورا به گوش مدیران سینمایی برسانند تا برای حل موضوعات مختلف همچون وجود شکاف و فاصله در سینمای دولتی و خصوصی چاره‌اندیشی کنند.
کارگردان فیلم کوتاه تحسین‌شده «کوچه» در پایان به صبا گفت: متاسفانه بیشتر سینمای ما خصوصا سینمای حاکمیتی ما، منفعل شده است و می‌توان گفت بیشتر به دنبال سینمای بخش خصوصی می‌دود و ما سیاستگذاری مدون با چشم‌انداز بلند مدت و یا میان مدت در سینمای ایران نداریم. هم‌اکنون تنها ملاک موفقیت یک فیلم میزان فروش آن است، در حالیکه ماهیت سینما خیلی وسیع‌تر و مهم‌تر است.
مهدیه مالکی
گفت‌وگو با سیدمحمد حسینی | چرا «سینمای ارگانی» تقبیح می‌شود؟ / از لکنت سفارش‌دهنده و نظام مندرس شورایی تا آفت رقابت کمی!
گفت‌وگو با محمدتقی فهیم | «کیفیت» مسئله اصلی سینمای ارگانی است/ گلوگاهی به نام «فقدان تخصص»
گفت‌وگو با محمود گبرلو | معضلی به‌نام فهم نادرست از سینما / هدف ارگان‌ها جشنواره و کسب جایزه نباشد
گفت‌وگو با سعید مستغاثی | فیلم کمدی‌سخیف یک امتیاز منفی دارد و فیلم ایدئولوژیک ضعیف ده‌ها امتیاز منفی
گفت‌وگو با محمد ساسان | معضلی به نام «آدرس غلط دادن» در تقابل با سینمای ارگانی
گفت‌وگو با محمدرضا کریمی صارمی | باید در مصرف بودجه دولتی حساس بود / نسلی را تربیت کنیم که درآینده به سینما اعتماد کند
لینک کوتاه خبر
میزان امتیاز شما به این خبر؟
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است